The Blasters (US) Roots Het Depot Leuven (07-02-2019) reporter & photo credits: Freddie info organisation: Het Depot info band: The Blasters © Rootsville 2019

Op donderdag 7 februari zijn Mike & Co erin geslaagd om een stuk internationale rock 'n roll geschiedenis naar Leuven te halen. Op de affiche vandaag in "Het Depot" niemand minder dan de legendarische band "The Blasters". Rootsmuziek van de bovenste plank en daarenboven nog een seriueze dosis nostalgie. Hun "American Music" gaat al mee sinds 1978 en is een blend van early rock 'n roll, rockabilly en rhythm 'n blues. In 1980 brachten ze hun debuutalbum met als titel "American Music" uit. Met nummers als "Marie Marie", "So Long Baby Goodbye" en "I'm Shakin" hebben deze rockers uit Californië zich in de muziekgeschiedenis onsterfelijk gemaakt.

"The Blasters" werden opgericht door de broers Dave en Phil Alvin, dit samen met bassist John Bazz en drummer Bill Bateman, die we ook kennen van bij de "The Red Devils" van Lester Butler. In 1986 verliet Dave Alvin de band en werd toen vervangen door Hollywood Fats. Mede door ziekte van Phil Alvin kwam de groep enigszins uit te doven. Na een sputterende herstart met in 2005 het album "4-11-44" kwamen ze in 2011 dan finaal terug boven water met als bezetting Phil Alvin, John Bazz, Keith Wyatt en Bill Bateman en in 2012 brachten ze zelfs een nieuw studio album uit met als titel "Fun On Saturday Night". In 2014 was er de reünie van de Alvin broertjes en verscheen onder "Dave Alvin & Phil Alvin" het album "Common Ground". Ze traden ook terug samen op tijdens de "Rootsnight" te Antwerpen. Op 18 september 2015 volgde er ook nog "Lost Time". "The Blasters" zijn een band die ik zelden of nooit aan me voorbij laat gaan, zo ook vorig jaar op "Roots & Roses". Hun concerten in de legendarische clubs als "De Blauwe Wolk" in Zottegem en "The Bordeline" te Diest herinner ik me nog alsof het gisteren was. Vandaag dus gewoon in onze vertrouwde cultuurtempel "Het Depot" te Leuven. Let's Shakin'...

Rond de klok van 09.00PM was hun moment de gloire aangebroken, een moment dat ze eerlijk gezegd als vasthouden sinds 1978. De opbouw naar de apotheose van dit concert loopt zoals we dit al enkele jaren van hun gewoon zijn. Eerst enkele minder doorwegende hits zoals "Crazy Baby", "Trouble Bound" of "Rebound" uit hun album "4-11-44" van 2005. Minder van hit gevoeligheid maar niet minder door het onwaarschijnlijke rock 'n roll gehalte waardoor er zelfs heel wat jongere fans al uit de bol gingen.

Van Phil weten we al jaren dat hij enigszins stoïcijns zijn nummers weet te brengen maar rockers als Bill Bateman, John Bazz en de zich 18 jaar voelende Keith Wyatt rocken hier als nooit tevoren. Helaas was de "mic" van Phil niet even fijn afgestemd want voor die ouwe getrouwe sound van hem moest je ergens aan het einde van de zaal gaan postvatten. Vooraan viel de klank wat weg zeker wanneer Keith één van zijn doordringende solo's ten beste gaf.

Met het brengen van "Border Radio" uit hun selftilted album van 1981 voelde we met ons allen dat de jukebox begon aan te slaan. Met de donkerdere rock 'n roll hits als "Dark Knight" en het door "Het Depot" zinderende "I'm Shakin" zaten "The Blasters" hier vanavond volledig op ramkoers. Nog even naar dat hoogtepunt werken met "Red Rose" uit het album "Non Fiction" (1983) waar we ook "Long White Cadillac" op terug vinden en voor velen was nu het delirium nabij.

Met "Big F" zette Phil zijn gitaar aan de kant en tijdens het nummer zag je hem zoeken naar zijn harmonica en met het brengen van "So Long Baby Goodbye" was het hek dan van de dam. Zelfs diegene die hier deze "The Blasters" als primeur konden ervaren moesten het schoorvoetend toegeven dit is rock 'n roll pur sang. In een roes alsof we met z'n allen aan een "fat boy" hadden zitten lurken beleefden we de dagen van weleer met hits als "Daddy Rollin' Stone" en "American Music" onder de invloed van beer & reefer.

"Marie Marie" dan, het nummer waar Shakin' Stevens zich destijds mee in de charts zong en voor velen een muzikaal orgasme dat er zat aan te komen. In de groep ontstond toen een discussie waren het nu "The Blasters" waar destijds Dave Alvin het nummer schreef in 1980 of bestonden "The Catsmokes" toen ook al, want Gerrit en Hans van deze gerookte katjes waren hier ook aanwezig en zongen deze iconische kraskraker mee alsof het een nummer van hen betrof. Gedaan, schluß, finit, the end? Phil en zijn Blasters vertrokken zonder al teveel poespas richting "green room" maar onder een niet aflatend applaus besloten ze toch terug te komen voor één enkele bisser. Met "One Bad Stud" zagen we zo ook plotseling deze 4 bad studs zich nog eens een allerlaatste keer alles van zichzelf geven en dan was het over and out...Phil has left the building!

Dat hebben Phil, Bill, Keith en John weerom fijntjes afgewerkt hier in "Het Depot", waarvoor dank. Voor deze Californische rockers gaat nu richting 25th anniversary van "The Rockin' Race Jamboree" in Torremolinos waar die van "Goezot" zeker op de eerste rij zullen staan. Een affiche met namen als "The Blasters", "The Paladins", Los Straitjackets, JD McPherson, Dale Watson, Deke Dickerson, Smokestack Lightning en jawel...onze eigenste Walter Broes & The Mercenaries e.v.a.. Wish I Could be there ;-)

Phil Alvin

Keith Wyatt

John Bazz

Bill Bateman